Afurbataróni á Jesúflippi sprengir í nokkrar útlifaðar en afdópaðar og landinn kemur rækilega upp um skyldleika sinn við Gluggagægi og Gáttaþef. Myndbönd birt á netinu, Lille ven verður endalaus uppspretta gamanmála og skáldskapar. Þetta þykja mun áhugaverðari fréttir en tillögur Bandaríkjamanna um afnám mannréttinda þeirra sem eru ósáttir við utanríkisstefnu þeirra.

Af einhverjum ástæðum virðist glæpurinn ekki felast í því að ríkisvaldið hafi treyst ófaglærðum trúarnöttara fyrir rekstri meðferðarheimilis, heldur hinu að karlinn ku víst hafa gaman af leðurbrókum og böndum, eða einhverju álíka. Um leið virðist helst sem gert sé ráð fyrir því að allar konur hljóti að hafa megna óbeit á slíku. Gvendur sver af sér allar pervasjónir en myndavélin lýgur ekki. Þetta var nú aldeilis hvalreki. Við, siðsama fólkið höfum þó allavega aldrei verið á launum hjá ríkinu fyrir að setja geirvörtuklemmur á smástelpur þótt við séum kannski stundum svolítið gröð. Frábært að fá einhvern sorabelg til að rúnka skinhelgi okkar á. Önnur eins hugarfró hefur ekki verið í boði síðan Árni stal steinunum.

Hvaða andskotans máli skiptir hvort handjárn eða skaufabelti komu við sögu eða hvað varð um hinar heilögu brundslettur? Ætti málið ekki frekar að snúast um það hvort maðurinn notaði aðstöðu sína til að kúga fólk og hversvegna í fjárnum honum var útveguð slík aðstaða? Á hverju eru menn svona hissa? Kemur það í alvöru á óvart að karlinn skuli grípa gæsina? Hann hefur áreiðanlega ekki litið svo á sjálfur að hann væri að gera neitt rangt. Hann hefur vafalaust talið það mikið kærleiksverk að hugga hrjáða og gefa þeim gott bæði í kroppinn og utan á hann. Finnst einhverjum skrýtið að stelpur sem eru vanar því að koka handrukkara í skiptum fyrir gramm af amfetamíni, séu fúsar til að flengjast smávegis með heilögum kúreka sem er þó allavega góður við þær, hlustar á þær lengi dags og útvegar þeim bíl og gemsa?

Þessi staða er bara akkúrat og nákvæmlega það sem við er að búast þegar fólk sem er í rugli, hvort sem transinn stafar af vímuefnum eða nálægð heilags anda, eyðir drjúgum hluta vikunnar í trúnaðarsamtöl. Þannig verða tilfinningatengsl til og tilfinningatengsl kalla á snertingu, snerting kemur hormónaflæðinu af stað og þá reynir nú aldeilis á viljastyrkinn sem hefur víst nóg að gera við að halda vímuefnadjöflinum í burtu þótt greddupúkinn fari ekki líka að þvælast fyrir honum. Það er einmitt út af því sem ábyrgt fólk í AA samtökunum tekur ekki að sér að vera trúnaðarmenn þeirra sem eru skotnir í þeim og SÁÁ ræður fagfólk til starfa en sinnir ekki meðferðinni með kærleikanum einum saman.

Kærleikurinn leysir nefnilega ekki öll vandamál. Ábyrð, fyrirhyggja og heilbrigð skynsemi þurfa líka að vera til staðar. Það er kannski ekki hægt að ætlast til þess að áhugamaður eins og Guðmundur í Byrginu átti sig á því en það er andskotinn hafi það hægt að gera þá kröfu til ráðamanna.