Þann 29. janúar sendi ég fyrirspurn til Menntamálaráðuneytisins. Ég fékk svar strax daginn eftir. Ekki svar við fyrirspurninni enda átti ég alls ekki von á henni yrði svarað alveg strax heldur bara staðfestingu á því að póstur hefði verið móttekinn. Það er kurteisi sem allar opinberar stofnanir ættu að viðhafa en tíðkast því miður ekki allsstaðar.
Þremur vikum síðar var mig farið að lengja eftir svari svo ég ítrekaði erindið.
Og ekki stóð á svari; þessi póstur barst í dag:
