Af þjónkun við hið alsjáandi auga

Læknir kemur persónulegum upplýsingum til ítalska varnarmálaráðuneytisins. Hver er hugsunin á bak við það? Eru hommar öðrum mönnum líklegri til landráða eða eitthvað svoleiðis?

Sama ríki ákveður að safna fingraförum allra sígauna í landinu. Hvað æti mannréttindadómstóll Evrópu segði við því?

Árið 1994 bjó ég með konu frá Líbyu. Hún skrifaði mér bréf fyrri hluta árs 1995, þar sem hún sagði mér frá hremmingum systur sinnar sem var búsett í Lybíu. Sú var fullveðja og trúlofuð kærastanum sínum til þriggja ára en ógift enn. Hún hafði þjáðst af ógleði í nokkrar vikur og fór til læknis. Þar kom í ljós að hún var ólétt. Hún var flutt burt í lögreglubíl.

Þrátt fyrir ýmsa spillingu sem viðgengst á Íslandi og síaukið umburðarlyndi borgaranna gagnvart persónunjósnum, held ég að sakir mannfæðar og almennrar netvæðingar, hljóti Ísland að vera eitthvert lýðræðislegasta ríki veraldar. Samt sem áður gerist það hér eins og annarsstaðar að fólk sem ekki vinnur fyrir lögreglu eða dómskerfi, tekur þátt í mannréttindabrotum, að því er virðist í þeirri undarlegu trú að þessar stofnanir séu heilagar. Flesta rámar sennilega í þvagleggsmálið, þar sem starfsfólk sjúkrahúss tók að sér að fremja ofbeldisverk fyrir sýslumanninn á Selfossi.

Áhugi dómsmálaráðherra á vopnvæðingu lögreglunnar og siðleysi hans gagnvart símahlerunum vekur illan grun um hrifningu hans á hinu alsjáandi auga Stóra bróður. Við höldum kannski að það séu bara sandnegar og aðrir barbarar sem eru líklegir til að troða hinu langa nefi Gvuðs ofan í nærbuxurnar okkar en Ítalir eru að meirihluta kristnir. Það eru Bússi bandóði þar vestra og „okkars eigins“ Björn Bjarnason líka.

Það eru ekki bara illyrmislegir eyðimerkurbúar með handklæði á hausnum sem vilja geta fylgst með hverju skrefi óbreyttra borgara og virkja til þess alla sem einhverjar upplýsingar geta gefið. Fyrstu stéttirnar sem ganga í þjónustu Stóra bróður eru þær sem við treystum fyrir viðkvæmum upplýsingum. Læknar og hjúkrunarfólk, sálfræðingar og aðrir ráðgjafar af svipuðu tagi, prestar, kannski lögfræðingar en einhvernveginn treysti ég þeim samt betur því ég held að þeir vilji allavega fá greitt fyrir uppljóstranir.

Eftirlit er að aukast. Möguleikar á eftirliti eru að aukast. Maður verður mest var við að það sé gert í þágu markaðssetningar en það ætti ekki að vera neitt meira vandamál að safna upplýsingum í pólitískum tilgangi. Það er full ástæða fyrir okkur að vera vakandi.