Salmann Tamimi opnar á sér þverrifuna, verður það á að nefna son sinn sérstaklega en ekki dætur, sem miðað við hans uppruna ætti svosem ekki að koma neinum á óvart.

Á snjáldrinu verður allt vitlaust. Einhverja rámar í viðtal þar sem Salmann mælir með duglegri eiginkvennabarsmíð, helst með priki. Aðra minnir að þetta hafi nú kannski ekki alveg verið svona gróft. Ég sá þetta viðtal ekki sjálf en á endanum sendi ágætur maður mér útprent af því og kann ég honum bestu þakkir.

Það sem Salmann raunverulega sagði

Salmann: Ekki var mamma mín undirgefin pabba mínum. Ég veit ekki hvernig er hægt að gera konu undirgefna manninum nema með því að brjóta á réttindum hennar. Ef brotið er á réttindum hennar þarf auðvitað að berjast gegn því og stoppa það. En það er ekkert í Íslam sem segir að það. Íslam segir að við séum jafningjar ég og þú erum jafnir. Í hjónabandinu, við erum að búa til fjölskyldu sem á að vera umlukin af ást, umhyggju og kærleik.

Þóra Tómasdóttir: Er ekkert í Íslam og Kóraninum sem gefur karlmönnum heimild til að lemja konurnar sínar til hlýðni?

Salmann: Það er ekkert, meira að segja það er til íslensk þýðing. Það er eitt vers sem segir að það megi refsa konunni eftir vissan tíma og hann er að tala við múslíma og múslími skilur hvað hann er að tala um.

Þóra: Hvað er hann að tala um?

Salmann: Ef það er eitthvað vandamál milli ykkar þá ræðið þið það fyrst og ef það gengur ekki þá hættið þið að sofa saman í smá tíma svo ef það gengur ekki að sættast þá erum við raunverulega að refsa konunum með einhvern hátt.

Þóra: Telurðu að það sé rétt?

Salmann: Tel ég að það sé rétt? Það mundi aldrei koma til þessa hjá trúuðum múslímum að það kæmist á það stig. Það mundi aldrei koma til þess hjá trúuðum múslímum að það þyrfti að refsa. Af því það er í raun og veru – ef ég er kominn á það stig að þurfa að refsa konunni minni, þá er ástin búin. Það er hægt að skilja í Íslam. Konan getur farið …

Þóra: En hefur þá í raun og veru samt sem áður, karlmaðurinn heimild til þess að refsa konunni?

Salmann: Hann hefur ekki heimild til að refsa einum né neinum. Hann er ef til vill að refsa með því að gefa henni ekki vasapeninga.

Þóra: En er það í lagi?

Salmann: Nei, það er ekki í lagi?

Þóra: Nei?

Salmann: En ég er að segja það að hjá trúuðum múslímum kemur aldrei á það stig. Í raun og veru er hann að ræða um að tala saman, ekki sofa saman í sama rúmi, í sama herbergi, þangað til allir eru búnir að kæla sig og vera í góðum málum. Og þannig leysist málið þegar búið er að ræða það oftast nær. Því þetta er eins og ég segi, við erum að ræða um fjölskyldubönd, umhyggju og kærleik og við erum að ala upp góða þjóðfélagsþegna fyrir samfélagið.

Þóra: En er þá, að þínu mati ekki ástæða til þess að endurskoða stöðu konunnar innan Íslam?

Salmann: Já, innan hvers lands, ekki innan Íslams.

Þóra: Ekki innan Islams?

Salmann: Nei, Það er ekkert. Þetta er orð Guðs. Og ég mana hvern sem er til þess að sýna fram á það að konan sé ekki jöfn karlmanninum (í Íslam).

Þóra: Og telurðu að það fyrirfinnist ekki.

Salmann: „Það fyrirfinnst ekki.”

Nákvæmlega sama ferlið og hjá kristnum

Svo sem sjá má á viðtalinu hefur Salmann álíka undarlegar hugmyndir um Islam og flestir kristnir menn um Kristindóminn. Sama sjálfsblekkingin, sama hugmyndin um að trúarritin merki eitthvað allt annað en orðin segja (af því að þau samræmast ekki þeim siðferðishugmyndum sem viðkomandi hefur tileinkað sér.) Hugmyndin um að þeir sem sannarlega virða gvuðinn sinn lendi bara ekkert í þeirri óþægilegu aðstöðu að þurfa að gera eitthvað upp við sína eigin samvisku.

Samkvæmt þessu viðtali hefur Salmann enganveginn jákvætt viðhorf til eiginkvennarefsinga. Það væri hinsvegar of stórt skref fyrir hann að gagnrýna Islam. Þess í stað býr hann sér til sína eigin útgáfu af Islam. Útgáfu þar sem fólk slítur samvistum ef því líður ekki vel saman, fremur en að takast á við vandann með ofbeldi.

Þetta er rökrétt, svona hafa kristnir menn líka farið að en í stað þess að fagna því að múslímar finni sér sömu leiðir fram hjá ógeðfelldustu þáttum trúar sinnar og kristnir (að endurtúlka samkvæmt eigin samvisku) geta Islamophóbískir Íslendingar velt sér upp úr því að hann sé að „fegra Kóraninn“, rétt eins og það hafi aldrei hent kristling að fegra Biblíuna.

Að auki þykir viðeigandi að hengja mann sem er kominn þó þetta langt frá bókstafstrúnni, fyrir að nefna þá staðreynd að í ríkjum múslíma stjórna karlar fjármálunum og geta refsað konum sínum með því að neita þeim um peninga. Jafnvel þótt hann taki fram að það sé ekki í lagi, skal samt hamast á honum fyrir það.

Ég held að Íslendingar ættu að sjá sóma sinn í að fagna því þegar múslímar taka fúslega upp vestræn viðhorf í stað þess að grípa hvert einasta tækifæri sem gefst til að tortryggja þá. Þessi fjandskapur er nefnilega öruggasta leiðin til að hindra það að fólk með ólíkan menningarbakgrunn tileinki sér nýjan hugsunarhátt.

Mynd: Pixabay