Að gleypa sníkjudýr

Að hugsa sér örvæntinguna sem fær fólk til að gleypa sníkjudýr í von um að grennast. Hljómar eins og geðveiki ekki satt? Ég trúi því nú reyndar ekki að þetta sé „vinsæl“ grenningaraðferð en allt er víst til

En hvað erum við hin, þessi algerlega óbiluðu annars að láta ofan í okkur? Getur verið að kapítalimsinn smygli ofan í okkur efnum sem skapa hungurtilfinningu? Og ef svo er, er þá eitthvað meira brjálæði að gleypa orm sem afétur mann en að gleypa í sig mat sem lætur manni líða eins og maður sé með iðraorm og drepur mann úr offitusjúkdómum í stað þess að svelta mann? Mér var bent á þessa þætti. Mér finnst þeir umhugsunarverðir og þarna er hvorki verið að skamma fólk fyrir agaleysi né tyggja upp vitaskuldir á borð við þá að fita stafi af ofáti eins og einhverja möntru, heldur einmitt að leita skýringa á því hversvegna svona ofboðslega margir borða meira en þeir þurfa og hversvegna offita hefur breiðst út eins og smitsjúkdómur. Ég fann ekki sjötta þáttinn á youtube.