Á öðrum degi varð ég vitni að stórfurðulegri fundahefð Grikkja og reynslan hefur staðfest að þetta var ekkert einsdæmi. Efni fundarinns var stofnun regnhlífarsamtaka anarkistahópa á Balkanskaganum og helst í öllum löndum við Miðjarðarhafið.

Fyrst var tillaga þar að lútandi flutt í löngu máli og þýdd úr græisku á ensku í nokkrum hollum. Því næst tók hver fundarmaður af öðrum til máls og hélt ræðu. Sumar þeirra ekki nema nokkurra mínútna langar en allflestar þó yfir tíu mínútur og uppundir hálftíma langar með þýðingum.

Þetta voru pólitískar greiningar á öllu sem viðkemur hreyfingunni en vandséð hvort þeim var beinlinis ætlað að vera stefnumótandi fyrir samtökin eða hvort þær hafi yfirhöfuð haft einhvern sérstakan tilgang. Sumt var svosem fróðlegt, en í flestum tilfellum voru menn þarna að viðra skoðanir sem maður hefur heyrt áður og sem ég gaf mér að flestir á svæðinu væru vel kunnugir og sammála að mestu leyti.

Þessu var fram haldið í 4 klst en þá hættu einræðurnar og mikið skvaldur braust út. Á innan við tíu mínútum tókst heilu fuglabjargi af anarkistum að sammælast um að fresta umræðum þar til seinna um daginn. Þetta var fyrsta session af þremur. Ég lét mér nægja að droppa við hálftíma til klukkutíma í senn í næstu sessjonir og las þess á milli bæklinga sem voru í boði eða ræddi einslega við fólk.

Daginn eftir, þegar umræðum um þetta málefni lauk og þau höfðu komið sér upp internet-tengslum, frétti ég að það væri mikil og almenn ánægja með þennan fund, þótt engin praktísk málefni hefðu verið rædd.

Share to Facebook