Kynlíf með múslímum

Byssumannasamtökin blóð og gröftur halda því fram að hvíti kynstofninn sé í útrýmingarhættu og álíta að besta ráðið til að koma í veg fyrir þjóðarmorð á Íslendingum sé að hindra samneyti okkar við aðra „óæðri“ kynstofna.

Það er í sjálfu sér eðlilegt að óttast það sem maður þekkir ekki. Það er eðlilegt að við veltum því fyrir okkur hvernig við getum boðið fólk velkomið án þess að samþykkja siði og lög sem stríða gegn mannréttindum. Því fólki bendi ég á þessa grein og hvet til opinnar og fordómalausrar umræðu. En það sem vakir fyrir svokölluðum þjóðernissinnum er ekki það að finna lausnir og sætta ólík sjónarmið, heldur að ala á kynþáttahyggju og skapa sem mesta úlfúð um málefni innflytjenda.

Samkvæmt kenningum hinna blóðugu, sem telja frelsi fyrst og fremst felast í því að bera skotvopn og ógna fólki sem hefur unnið sér það til saka að vera upprunnið í öðrum heimshlutum, jafngildir kynþáttablöndun þjóðarmorði. Það þarf því með öllum ráðum að koma í veg fyrir að and-hvít viðhorf nái útbreiðslu, og einkum þarf að hindra hvíta í því að fjölga sér með óæðri þjóða kvikindum.

Hér er semsagt komin einföld, lögleg, ofbeldislaus aðferð til að takmarka uppgang þeirrar óværu sem kallar sig „þjóðernissinna“. Það eina sem við þurfum að gera til að útrýma þessum graftrarvellandi blábjánum er að eignast sem flest börn með fólki af öðrum kynþáttum og þó einkum múslimum af öðrum uppruna.

Let’s make love, not war. Sofum hjá eins mörgum múslimum og okkur bara sýnist og sótthreinsum þau blóðugu sár sem kynþáttahyggjan hefur veitt samfélagi okkar. Upprætum það graftarkýli sem þjóðernishyggja er (eftir þeim skilningi sem samtökin blóð og gröftur leggja í orðið) ekki með því að hefta málfrelsi þessa ógeðfellda fólks, heldur með því að elska hvern þann sem byssubófarnir skilgreina sem „óæðri“. Ég hef heyrt ýmis góð rök fyrir því að vanda valið þegar maður velur sér maka en útrýmingarhætta hvíta kynstofnsins er ekki meðal þeirra raka sem ég get fallist á.