Er Ísland að fara sömu leið og Suður-Kórea?

Þegar Alþjóðaheilbrigðsmálastofnunin lýsti yfir neyðarástandi vegna kórónufaraldurs í Kína voru fyrstu viðbrögð íslenskra sérfræðinga þau að þessi yfirlýsing væri nú bara svona samstöðuaðgerð og að þetta væri ekkert skæðari farsótt en hver önnur flensa. Þann 26. febrúar, þegar krúnusmit hafði verið staðfest á Íslandi, taldi sóttvarnalæknir líklegt, í ljósi þróunarinnar í Kína, að 300 smit myndu greinast á Íslandi og um 10 manns láta lífið.

Þrátt fyrir spár sem byggðu á Kína, þar sem fólk var bókstaflega læst inni til að hindra útbreiðslu veirunnar, var lagt upp með að nauðsynlegt væri að „fá eitthvað smit út í samfélagið“ til að mynda hjarðónæmi. Í því sambandi nefndi sóttvarnalæknir um 60% þjóðarinnar, í viðtali við Sifrið þann 15. mars. Hann dró í land með það strax næsta dag en ýmsum smitleiðum hefur verið haldið opnum og ekkert liggur fyrir um það hvort horfið hefur verið algerlega frá hjarðónæmisstefnunni eða ekki. Til allrar hamingju er dánarhlutfallið víðast hvar mun lægra en í Kína, annars værum við í verulega vondum málum.

Þær hryllilegu aðgerðir sem Kínversk yfirvöld hafa beitt til þess að ná tökum á ástandinu koma auðvitað ekki til greina í ríki sem vill kenna sig við mannréttindi og lýðræði. En það hefði verið hægt að loka fleiri smitleiðum án þess að læsa fólk inni og láta blaðamenn hverfa. Það hefði verið hægt að vernda landshluta eða einstaka byggðir. Það hefði verið hægt að skilyrða komur ferðamanna og loka skólum. Þeir sem vilja fara þessar leiðir eru nú í sífellu minntir á það að Suður-Kórea hafi nú náð tökum á ástandinu án þess að loka neinu. Greina-rekja-einangra aðferðin hafi gefist vel og hljóti því að virka vel fyrir Íslendinga.

Já auðvitað! Það er ekkert svo mikill munur á skólum á Íslandi og í Suður-Kóreu. Í báðum tilvikum er börnum safnað saman á afmörkuðu svæði án þess að þau séu spurð álits. Í báðum tilvikum fer fram kennsla.

Ég hef aldrei komið til Suður-Kóreu en einhvernveginn grunar mig að þar sé lítið um að fólk í sóttkví skreppi aðeins út í búð og ef eitthvað er að marka blaðamenn og bloggara ríkir þar heragi í skólum. Eitthvað hefur borið á því að kennarar á Íslandi séu í vandræðum með unglinga sem finnst ægilega sniðugt að ögra starfsfólki og öðrum nemendum með því brjóta reglur um fjarlægð og sóttvarnir. Ég er ekki viss um að það sé vandamál í Suður-Kóreu.