Einar

Ekki vara við ef hætta er á ferðum!

Í lögum um Fjármálastöðugleikaráð stendur eftirfarandi:

„Fjármálastöðugleikaráð birtir tilmæli sín og rökstuðning fyrir þeim í heild eða að hluta, nema birting þeirra geti haft neikvæð áhrif á fjármálastöðugleika. Fari stjórnvald ekki að tilmælum fjármálastöðugleikaráðs skal einnig birta skriflegan rökstuðning viðeigandi stjórnvalds nema birtingin geti haft neikvæð áhrif á fjármálastöðugleika.“

Hversu vel gafst þessi leyndarhyggja, til verndar „fjármálastöðugleika“, fyrir síðasta hrun? Ljóst er að ýmsir aðilar innan æðstu stjórnsýslu vissu að bankarnir voru að falli komnir um hálfu ári áður en þeir féllu. Í stað þess að segja sannleikann þögðu þeir ekki bara, heldur lugu bókstaflega blákalt um góða stöðu bankanna, til að vernda „fjármálastöðugleika“.

Dettur einhverjum í hug að það hafi verið skynsamlegt að halda þessari stöðu leyndri í hálft ár í viðbót?

Hefði það ef til vill getað takmarkað tjónið af falli bankanna ef sagt hefði verið satt og rétt frá því hve illa þeir stóðu þegar það var orðið ljóst?

Hefði ef til vill verið betra að segja almenningi í landinu frá vonlausri stöðu bankanna, í stað þess að lána þeim tugi milljarða af almannafé rétt fyrir hrun?

Hverra hagsmuni er meiningin að verja með þeirri leynd sem á að einkenna starf þessa ráðs? Af hverju ætti það að þjóna hagsmunum almennings að fá ekki að vita þegar hætta er á ferðum?

einar