-Fínt að horfast í augu við hlutina eins og þeir eru en flestir sýna nú samt sjálfum sér þá miskunnsemi að nota jákvæðari orð. Geturðu ekki alveg eins sagt að þú sért reið og sár? sagði Sálan.

Ég útskýrði:

-Reiði og sársauki eru tilfinningar sem koma upp og hverfa svo. Þegar maður hefur búið við þær svo lengi að maður er hættur að reikna með að komast í gegnum daginn án þess að þær þvælist fyrir manni þá annaðhvort samþykkir maður vald þeirra yfir lífi sínu og kemur sér þægilega fyrir í hlutverki fórnarlambsins eða þá að maður notar kaldhæðnina til að gefa þeim langt nef. En ef maður gerir það er maður um leið búinn að viðurkenna að þær eru ekkert á förum. Það er það sem ég meina með biturð; þegar maður ber ekki gæfu til að hunsa þessar tilfinningar eða reka þær burt og þær fara að hafa mótandi áhrif á persónuleikann. Ég skammast mín ekkert fyrir þær, vil bara losna við þær því ég hef ekki hug á að verða öllu leiðinlegri sem gamalmenni en ég er í dag. Starfsfólk hjúkrunarheimilanna hefur áreiðanlega nóg annað að gera en að kóa með mér í einhverri sjálfsvorkunn.

Hún klóraði sér í hnakkanum og horfði á mig með frekar óræðum svip.

-Ég hef engar áhyggjur af því að starfsfólkið á elliheimilinu brenni út á því að vorkenna þér, sagði hún svo, ég held miklu frekar að það verði hrætt við þig.