Ég veit ekki hver setti fram þá kenningu að klám hvetti til kynferðislegs ofbeldis en píkutal antiklámhunda drægi hins vegar úr því. Ég veit heldur ekki með hvaða rökum.
Ef nauðgarar ákveða að finna sér geðslegra áhugamál eftir að sjá alþingiskonur gera sér upp fullnægingu á sviði er það vel. Ef það heldur aftur af dónaköllum að heyra lítil börn lýsa því yfir í sjónvarpi að þeir megi ekki dónast í þeim þá er sjálfsagt að nota þá aðferð. Halda áfram að lesa
Ef píkan á þér gæti talað, hvað myndi hún þá segja?
Láttu mig í friði, missti ég út úr mér upphátt. Röddin sem las spurninguna hljómaði ekki eins og einhver sem píkan á mér væri til í að halda uppi samræðum við. Það var samt ekki fyrr en Siv Friðleifsdóttir sagði sleiktu mig, sem ég tók fyrir eyrun.
Myndræn hugsun er ekki mín sterka hlið. Ég heyri sögur. Ég heyri samræður persóna en sé þær ekki fyrir mér nema sem útlínur og skugga. Þessvegna vil ég helst sjá kvikmyndir byggðar á sögunni áður en ég les bókina. Stundum set ég andlit einhverra leikara á sögupersónur.
Þegar Siv Friðleifsdóttir segir sleiktu mig, og ég horfi á andlit hennar í sjónvarpinu, finn ég aðkenningu að mynd, sem tepran í mér ræður ekki almennilega við. Ósjálfráð viðbrögð mín eru þau að grípa fyrir eyrun. Ekki augun.
Tepran í mér er ekki sérlega rökvís.
Allir vilja velmegun.
Allir vilja þjónustu.
Allir vilja menningu.
Fáir vilja vinna í álveri.
Krakkarnir á Reyðarfirði ætla ekki að vinna í álveri.
Krakkarnir sem ég kenndi austur á Héraði eru flestir komir suður.
Hvað í ósköpunum fær fólk til að halda að ungt fólk sem ólst upp á Húsavík muni pakka niður og fara heim aftur ef álver verður reist þar?
En við skulum nú ekkert vera að tala um það núna.
Er á meðan er, enjoy the ride on the tiger!
Viðbrögð við einföldum spurningum um aðstæður sem aldrei koma upp, segja manni allt sem maður þarf að vita um fólk.
Hvort myndir þú velja;
-að losna við allar skuldirnar þínar og fá 100 milljónir skattfrjálsar að auki, eða
-að losna við allar skuldirnar þínar og fá 1000 milljónir skattfrjálsar að auki. Halda áfram að lesa
Þórfreður hefur um nokkra hríð hulið ljós sitt undir mælikeri en veltir nú vöngum yfir orðatiltækinu um kornið sem fyllir mælinn.
Líkingin er reyndar gegnsæ. Kornmælir var notaður til að meta magn korns, á sama hátt og desilítramál í dag. Kornið sem fyllir mælinn er þá smáatriðið sem veldur því að nú er mælirinn fullur.
Þórfreður segir sína mæla eingöngu fyllta dropum og veltir fyrir sér hverskonar korn séu í mínum mælum.
Í mínum mæli eru fyrst og fremst sannleikskorn. Ekki er ólíklegt að kornmælirinn eða annað sambærilegt verkfæri hafi verið notað til að mæla vökva en mig rennir í grun að dropar þeir sem fylla mæli Þórfreðar, séu þeir hinir sömu dropar og gjarnan hola harðan stein.
Sonur minn Prinsessan virðist harðákveðinn í því að komast að því hvar nákvæmlega þolmörk mín gagnvart duttlungum liggja. Hann afrekaði nú samt að þvo tvö glös og eina teskeið án þess að nota gúmíhanska en þá var líka farið að reyna verulega á þanþol geðprýði minnar. Halda áfram að lesa
Mér finnst opnunartími vera skrýtið orð. Opnun hlýtur að tákna þá aðgerð að opna. Ef opnunartíminn er frá 9-17, tekur þá 8 klst að opna dyrnar?
Ég geri mér engar vonir um að opnunartímar verði aflagðir og afgreiðslutímar teknir upp í staðinn en ólíkt þykir mér nú afgreiðslutíminn þjálla orð og fegurra.