Mér finnst við hæfi að syngja þessar vísur með sama lagi og „Ég kátur stunda kvennafar“ sem Ríó fluttu á meðan klám var ekki aðgengilegt og karlar virtu því konur.
Vinnustaðavandamál er valdasjúki karlinn
sem káfar títt um kvenmannsskaut og kátur herðir jarlinn.
Við góðar stúlkur grínast þessi greddusjúki perri
já ofbeldið er endalaust og áreitnin þó verri.
En Lansinn virðist laus við karla, lostafulla og sjúka
þar sjúklingunum sinna þeir en sjaldan rassa strjúka.
Því virðist mér sem vinnustaðavandamálið stóra
sé kynjajafnað kennivald með klámvæðingaróra.