Anna.is bauð mér í mat. Kjúkling að hætti Langa Sleða. Við sátum að sumbli fram á nótt og tókst, með því að halda okkur stíft við efnið og hvetja hvor aðra til dáða, að ljúka hálfri raunvínsflösku. Halda áfram að lesa
Greinasafn fyrir flokkinn: 3. hluti Í frjálsu falli
Kveðjur
Og eftir öll þessi ár hef ég ekki hugmyndaflug til að velja handa honum gjöf sem segir eitthvað sem skiptir máli. Halda áfram að lesa
Flassbakk
Það var eitthvað við snertinguna, fingurgómum strokið eftir hnakkanum upp í hársrætur; ég tók þétt um hönd hans.
-Þetta máttu ekki gera, sagði ég.
-Hvað þá?
-Snerta mig á þennan hátt. Svona snertast bara elskendur. Halda áfram að lesa
Spurning um smekk
-Var gaman hjá Tannlækninum? spurði Spúnkhildur.
Ég er blessunarlega laus við tannlæknafóbíu en þótt Tannsteinn sé í senn hraðvirkur, vandvirkur og nærgætinn, hef ég aldrei tengt þessar stundir í stólnum hjá honum við sérstaka skemmtan. þekki heldur engan annan sem myndi spyrja svona. Halda áfram að lesa
Fjórða víddin
Þegar ég kom frá Tannsteini stóð Fjölvitinn á miðju búðargólfinu og fræddi Spúnkhildi á dásemdum stærðfræðinnar og fjölda dropanna í sjónum. Fór mikinn. Ég reyndi að láta lítið fyrir mér fara en hann tók nú samt eftir mér og krafðist þess að fá að fremja á mér skyndiheilun. Lagði svo yfir mig hendur og opnaði fyrir mér fjórðu víddina. Halda áfram að lesa
Sáum Sölku Völku
Ég hef ekki séð margar leiksýningar sem væri ekki hægt að setja eitthvað út á en þótt ég geti verið mjög dómhörð gagnvart skáldsögum finn ég sjaldan löngun til að benda á það sem betur mætti fara í leikhúsi. Ætla því ekki að tíunda það sem ég hefði viljað sjá Borgarleikhúsið gera á annan hátt í uppsetningu sinni á Sölku Völku, bara benda öllum leikhússunnendum og Halldórsunnendum á að mæta. Halda áfram að lesa
… for the weeping yet to come
Af og til, síðustu 13 árin eða svo, hef ég orðið upptekin af áformum mínum um að giftast doktorsnefnunni, sem af einhverjum dularfullum orsökum hefur aldrei verið til viðræðu um þann möguleika. Kannski er hann „innst inni“, nógu rómantískur til að halda að gott samband byggist á hjartsláttartruflunum. Eða hann heldur að jafn biluð kona og ég hljóti að vera erfið í sambúð. Eða hann heldur að konur séu almennt erfiðar í sambúð. Það er sennilega rétt ályktað hjá honum. Ef það er þá það sem hann heldur. Halda áfram að lesa
Kuldagallinn
Svo í morgun þegar ég var að klæða mig í kuldagallann, datt mér dálítið skrýtið í hug.
Viðfang giftingaróra minna sagði á blogginu sínu um daginn að besta tilfinning í heimi væri að koma inn úr kuldanum. Auðvitað er það ósköp gott en mér finnst nú tilfinningin samt ekki betri en svo að ég forðast yfirleitt að fara út í miklum kulda að nauðsynjalausu. Það á við jafnt í holdlegum skilningi og tilfinningalegum. Halda áfram að lesa
Hin eina rétta
-Kannski væri skynsamlegast af okkur að reikna ekki með að hittast oftar, sagði ég.
-Ef það er það sem þú vilt Mía litla.
-Ég sagði ekki að ég vildi það heldur að það væri skynsamlegt. Ég stóð sjálfa mig að því í kvöld að leggja mig fram um að bíða þín ekki með eftirvæntingu, og það er frekar hallærisleg sjálfsblekking. Ég vil ekki vera konan sem bíður.
-Það skil ég vel. Halda áfram að lesa
Hrekkjavaka
Ein ég sit og sauma
seint á Hrekkjavöku
Elías kemur að sjá mig
ef ég þekki hann rétt þýðir víst ekkert að bjóða honum köku. Halda áfram að lesa
Sálnaflakk
Ég hef aldrei haldið Hrekkjavöku hátíðlega. Ekki svo að skilja að ég hafi neitt á móti því að þeir sem það fíla ættleiði siði annarra þjóða. Mér finnst bara fínt að hafa sem flest tilefni til að gleðjast, en okkar menning dugar mér. Eða hefur allavega dugað hingað til. Halda áfram að lesa
Ástin er ekkert æðst
Hvers vegna heldur fólk svona fast í þá hugmynd að ástin sé æðri hamingju og velferð?
Ég hef enga tölu á þeim fjölda kvenna og karla sem hafa komið til að leita staðfestingar á því að það sé gott, rétt og gerlegt að bjarga vonlausu sambandi af því að „mér finnst eins og okkur sé ætlað að vera saman“. Halda áfram að lesa
Dularfull þessi hamingja
Hamingjusöm?
Jú. Þrátt fyrir að lífið sé langt frá því að vera fullkomið er ég bara þó nokkuð hamingjusöm.
Hvað er eiginlega svona frábært? Halda áfram að lesa
Uppeldið mistókst
Það er alltaf ákveðinn tregi sem fylgir því þegar börnin mann vaxa úr grasi og verða einfær um hluti sem þau þurftu áður aðstoð við. Ég játa að mér finnst út af fyrir sig ágætt að losna við að kaupa fatnað á syni mína en stundum hafa þeir annan fatasmekk en ég.
Eða eiginlega alltaf.
Heppilegur misskilningur
Ég játa að það kitlar hégómagirnd mína þegar huggulegir menn sýna mér áhuga og býst við að ég sé að eðlisfari fremur svona kókett. Það er samt þetta skilyrði; maðurinn verður að hafa eitthvað við sig svo ég sé verulega impóneruð. Ég kannast því ekki við að vera sérlega kókett við gamla menn.
Einhverja strauma hlýt ég nú samt að senda frá mér sem koma gamlingum til að halda að ég sé með einhverskonar afafetish, allavega eru þeir menn sem sýna áhuga á því að kynnast mér (annarsstaðar en í bælinu)iðulega komnir yfir sjötugt. Ég tek skýrt fram að ég hef ekkert á móti gömlum mönnum. Ég kann yfirleitt alveg ágætlega við gamalt fólk þótt ég hafi ekki heimahjúkrun að hugsjón.
Eldri maður sem ég vil gjarna þekkja SEM GAMLAN MANN, hefur það fyrir venju að klæðast grænum hosum þegar hann heimsækir mig. Frábær maður að nánast öllu leyti. Klár og skemmtilegur og sannarlega vænn maður. EN. Það skortir bara ákveðinn sjarma þegar maður sem er að reyna við mann er smjattandi -ekki af neinum perraskap, heldur af elli.
Í gær áttaði ég mig á því að hosuspengill þessi stendur í þeirri trú að ég sé heitkona Uppfinningamannsins. Ég ákvað að leiðrétta það ekki.
Snúður kemur í heimsókn
-Merktu mig, segir Elías og faðmar mig að sér
-Merkja þig? Eins og krakkar gera?
-Já, merktu mig með litlum rauðum bletti.
-Oj, það er subbulegt.
-Ég veit, merktu mig. Ég ætla að merkja þig líka, bara ekki þar sem það sést.
-Þú elskar mig.
Hann horfir í augu mín, sposkur.
-Gerirðu það Eva? Elskarðu mig?
-Efastu?
-Neei, já, ég veit það ekki. Þú virðist ekkert sakna mín. Halda áfram að lesa
Langar að flytja
Það virðist útilokað að fá vini og ættingja til að kóa með mér í örvæntingarfullri þrá minni eftir að selja íbúðina. Í dag fór ég til Sigrúnar og reyndi að fá hana til að samþykkja að flutningar gætu aukið hamingju mína til muna en hún er jafn viss um það og allir aðrir að skynsamlega leiðin sé sú að halda út í a.m.k. ár í viðbót.
Ég get ekki útskýrt óbeit mína á því að búa hér. Það er ekkert að íbúðinni. Lögun hennar fer í taugarnar á mér og herbergjaskipan er óhentug en ég hef áður búið í íbúðum sem voru ekki fullkomnar og liðið prýðilega þar. Ekki er það staðsetningin og eina truflunin frá nágrönnunum er barnagráturinn sem hefst stundvíslega kl 7:03 á hverjum morgni og öskrin í foreldrunum sem hefjast 4 mínútum síðar. Þetta morgunritúal þeirra tekur ekki nema um 7 mínútur í allt og það er alls ekki þess vegna sem ég vil flytja. Ég bara þoli ekki íbúðina og reyni að vera eins lítið heima og ég mögulega get. Verst að þótt ég hefði efni á að tapa hálfri eða heilli milljón á því að flytja strax, þá hef ég ekki efni á neinu sem mér finnst meira aðlaðandi.
Ég hafði nefnilega ágæta ástæðu fyrir því að kaupa einmitt þessa íbúð; það var gerlegt.
Haustblót
Ég hélt að ég hefði kollsteypst ofan í gríðarstóran lukkupott þegar Ásatrúarfélagið bauð mér að kynna fordæðuskap minn á haustblóti félagsins. Sá fyrir mér Fjörukrárstemmingu og taldi svo víst að þar yrði mikill fjöldi skemmtilegs fólks að ég sagði krökkunum að reikna ekki með mér heim fyrr en síðla nætur. Halda áfram að lesa
Heilun og menning
Í dag kom heilari í búðina til okkar. Nánar tiltekið „heilunarmeistari“ sem byggir aðferð sína á „hefðbundnum norrænum heilunarshamanisma að hætti víkinga“. Það vantar greinilega stóran kafla í þekkingu mína á norrænni menningu.