Morgundrama

Ástmögur minn kom ekki til dyranna eins og hann var klæddur þegar ég bankaði upp á kl 8:20 í morgun. Enda er hann prúðmenni og óvíst að viðkvæmar sálir á leið til vinnu hefðu tekið því með æðruleysi að þurfa að berja karlmennsku hans augum á stigaganginum svo árla morguns. Hann á ekki slopp og kom því fram þokkalega úfinn með handklæðisbleðil fyrir sínu allra helgasta. Halda áfram að lesa

Þorrablót

Grænmetisætur eru merkilegur og viðkvæmur þjóðfélagshópur sem nauðsynlegt er að njóti ýmissa forréttinda, skilnings, verndar og samúðar. Ólíkt alkóhólistum, sjálfsvorkunnarsjúklingum og öðrum aumingjum sem standa í þeirri staðföstu trú að frumtilgangur veraldarinnar sé sá að hlaupa eftir duttlungum þeirra, hefur þessum merkilega hópi tekist að telja þorra þjóðarinnar trú um að sjálflægni þeirra sé rétt, góð og heilsusamleg og að þar með eigi allir að snobba fyrir sérþörfum þeirra. Þannig er t.d. engu líkara en að það þyki eitthvað fínt að vilja ekki kjöt en hinsvegar nánast dónalegt að vilja ekki tómata. Halda áfram að lesa

IDOL

Heyrði brot úr útvarpsviðtali við vesælt vonnabí áðan. Eitthvað á þessa leið:

Jú sko, það sem er erfiðast við þetta er að það nottla vita allir hver maður er og mér finnst alveg geðveikt pirrandi þegar fólk er alltaf að koma til mín og eitthvað að tala við mig. En þetta er bara hluti af pakkanum og maður tekur því bara og sko mér finnst bara gegt gaman þegar krakkar eru að stoppa mig úti á götu og tala við mig, ég meina það er bara ógisla sætt. Halda áfram að lesa

Blæti

Ég er líklega haldin lúserablæti. Mig dauðlangar að æða út í sjálfrennireið mína og stoppa hana fyrir framan blokkina sem ég bjó í á námsárum mínum forðum daga. Hef oft tekið Rósu frænku með í heimsókn til Haffa en honum var venjulega alveg sama þótt kerlingarhexið meinaði honum aðgang að helgidómnum svo framarlega sem hann fékk að drekka sína 6 bjóra án athugasemda og ég lofaði að fara ekki frá honum fyrr en hann væri sofnaður. Halda áfram að lesa

Særingar

Í gær fór ég til læknis sem tjáði mér að þar sem ég væri haldin ógeðspestinni virus diabolus (sem útleggst á íslensku „djöfulleg veirusýking“ eða „víruð djöflapest“) væri ekkert hægt að gera í málinu nema gúlla í mig íbúfeni og parkódíni, halda mig undir sæng fram að helgi, jafnvel framyfir helgi ef parkófenið dygði ekki til og láta „einhvern“ stjana við mig. Ég skyldi svo hafa samband á mánudaginn ef ég yrði ekkert skárri. Mæess, einhvern, þekkið þið „einhvern“ sem hefur ekki nóg að gera við að vinna fyrir jólavísunni og stjana við sitt eigið slekti? Halda áfram að lesa