Litla títa, mýrispýta, segðu mér frá duldinni þinni, bað hann.

Duldin já, ég reikna með að hún blundi í hverjum manni. Gæti játað á mig blygðunarblæti og Megasarduld en gallinn er sá hvorugt er sérlega vel dulið og verkar því ekki eins og tilfinningalegt viagra þótt ég klæmist á því.

Jú, það hefur víst hver sína Kennd og Duld en víst er að duldin í mér er ekkert blóm sem bíður þess að springa út og opinbera innri fegurð sína. Svo í einlægni sagt, þú þarft ekki að gera neitt sérstakt fyrir mig. Haltu bara utan um mig, þá ertu næs.

Eftir á að hyggja; kannski gæti ég kallað það Baggalútarduld og þráðarkorn á ég víst óspunnið ennþá, skilst mér.