Eva: Ég er að hugsa um að sinna sjálfri mér.
Birta: Mikið var, þetta er orðin vítaverð vanræksla gagnvart jafn ágætu hliðarsjálfi og ég er.

Birta: Jæja. Eftir hverju erum við að bíða?
Eva: Nei bara, ég er að hugsa um hvort ég eigi að nenna að fara fram úr og rífa rafhlöðuna úr símanum.
Birta: Byrjar hún með þessa símaparanoju.
Eva: Margir halda því fram að það sé hægt að nota síma sem hlerunarbúnað þótt sé ekki verið að tala í þá.
Birta: Og það er að öllum líkindum kjaftæði.
Eva: Já en á hinn bóginn er möguleiki að það sé rétt.
Birta: Og hvað? Það er ekki eins og við séum að fara að skipuleggja sjálfsmorðsárás.
Eva: Nei, og mér er svosem sama þótt Björn Bjarnason frói sér yfir því þegar ég ræði steikingartíma svínakjöts við systur mína en ef ég er að fara útvega honum dónaskap, þá er lágmark að ég fái greitt fyrir það.
Birta: Æ góða. Rífðu bara í’ana og sendu svo karlinum reikning.
Eva: Hmmm… af því að hann myndi bara borga?
Birta: Jájá, annars sendum við Intrum á hann.

Birta: Jæja?
Eva: Ég heyri raddir rétt við gluggann. Eru þær ekta eða heldurðu að ég sé með ofsóknaræði?
Birta: Þær eru ekta. Fólkið í næstu íbúð er úti að reykja.
Eva: Þau reykja ekki. Og þau standa aldrei úti, hvað þá rétt við gluggann.
Birta: Það eru gestir hjá þeim. Í alvöru þetta er bara venjulegt spjall.

Eva: Hvað heldurðu að hafi orðið um manninn sem hvarf?
Birta: Ég veit það ekki en ég held ekki að hann finnist.
Eva: Af hverju er lögreglan ekki búin að lýsa eftir honum?
Birta: Af því að löggan veit allt um málið og þarf að hylja slóð sína.
Eva: Nú ert það þú sem ert paranojd.
Birta: Nei, ég er bara raunsæ. Þeir handtóku hann og misþyrmdu fyrir 3 vikum án þess að leggja fram kæru og nú er hann horfinn. Tilviljun?
Eva: Hvað í fjandanum gæti löggan haft á móti honum?
Birta: Það vitum við ekkert um, en við vitum að ef þeir hafa eitthvað á móti einhverjum þá hafa þeir líka vald til að láta hann hverfa.

Eva: Tekur virkilega svona langan tíma að reykja eina sígarettu?
Birta: Já. Í góðu veðri.

Birta: Jæja, þau eru farin.
Eva: Ok.
Birta: Og engin rafhlaða í símanum.
Eva: Nei.

Birta: Jæja?
Eva: Heldurðu að sé hægt að nota tölvu sem hlerunarbúnað?
Birta: Nei. Og ekki dvd spilarann og ekki danfosskerfið og ekki teketilinn heldur.
Eva: Ok, ég trúi þér.

Birta: Jæja?
Eva: Æ ég veit það ekki. Mig langar eiginlega ekkert lengur.