Það er ekki hægt að vera hamingjusamur án ástar. Sama þótt þú lærir allar sjálfshjálparbækur veraldar utan að. Trúið mér, þær ljúga. Ef fólk væri hamingjusamt án ástar, væru allir einhleypir, því það er vissulega þægilegra og einfaldara líf. Ég endurtek, það er ekki hægt að vera hamingjusamur án ástar. Samt er reyndar alveg hægt að vera einhleypur án þess að visna upp af óhamingju. Það er ekkert auðvelt en það er hægt. Það er hægt að elska og vera elskaður þótt maður sé einhleypur. Ekki almennilega en samt nógu mikið til að lifa af.

Trixið er í því fólgið að elska laust. Heitt og innilega er í lagi; mikið, endilega; lengi? jájá ef maður ræður við það. En bara fyrir alla muni nógu laust til að maður klessist ekki. Söknuður er fyrsta merki þess að maður sé að byrja að klessa og þá er kominn tími til að slíta því. Bless rímar nefnilega við kless, sjáðu til. Alveg eins og ást rímar við þjást.

Aukatrix ef maður vill láta það endast aðeins lengur; ekki stunda kynlíf með viðkomandi. Ekkert heldur karlmanni jafn vel við efnið og að láta hann ekki fá það sem hann vill. Jájá það er fjárans leikaraskapur þegar þú þarft sjálf á kynlífi að halda en það virkar.

Af hverju gef ég körlum ekki sömu ráð? Þeir þurfa þau ekki. Karlmenn hafa minni áhuga á ástarsamböndum en konur, einfaldlega vegna þess að þeir hafa aldrei þurft að hafa neitt fyrir þeim. Lets feis itt. Ömmur okkar lásu bækur um það hvernig ungar konur ættu að hugsa og hegða sér til að vera gjaldgengar eiginkonur. Haltu kjafti og vertu sæt er meginþemað, skreytt með leiðbeiningum um það hvernig á að dekra við fenginn. Við nútímakonur erum bara ekkert skárri en ömmur okkar. Við lesum ennþá fleiri bækur sem eiga að kenna okkur að umgangast tegundina. Þeir eru þvílík eilífðar smáblóm þessar elskur að venjulegri konu dugar ekki minna en heilt bókasafn til að komast að því að eina leiðin til að njóta ástar, er sú að hegða okkur á svipaðan hátt og ömmurnar, bíða og brosa. Eini raunverulegi munurinn er sá að í dag er okkur ekki sagt að taka til áður en hann kemur heim og halda skoðunum okkar fyrir sjálfar okkur. Allur leikaraskapurinn er ennþá inni.

Hversvegna eru ekki skrifaðar bækur sem kenna karlmönnum hvernig á að umgangast konur? Ein einföld ástæða, þær seljast ekki. Karlmaður veit nefnilega að ef kona gefst upp á honum, verður alltaf einhver önnur sem kemur hlaupandi, af hjarta reiðubúin að læra nákvæmlega hvernig hann hugsar og laga sig að því. Hún mun halda aftur af sjálfstæði sínu og frumkvæði og leyfa honum að fara í veiðimannaleik og þegar hann hættir að nenna mun hún EKKI gera það sem allar þessar ágætu bækur ráðleggja, semsé að snúa við honum bakinu. Hún er nefnilega kona og honur vilja meira og eru reiðubúnar að leggja eitthvað á sig til þess. Hún mun því búa til einstefnusamband, sem hann getur hreiðrað um sig í ef honum þóknast, eins lengi og honum þóknast.

Það er hægt að komast hjá því að lenda í þessari gildru, bara með einu móti: ljúgðu því aldrei að sjálfri þér að þú sért í ástarsambandi. Samskipti þín við karlmann, hvort sem þau eru kynferðisleg eða ekki, eru ekki ástarsamband, fyrr en hann er sjálfur af eigin frumkvæði búinn að skipuleggja brúðkaup og auglýsa það meðal allra sem hann þekkir. Fram að þeirri stund er hann kannski besti vinur þinn í öllum heiminum og þú getur elskað hann alveg helling. En ef þú vilt komast hjá vonbrigðum, gættu þess þá að bindast honum ekki svo fast að það taki meira en hámark einn dag að losna úr flækjunni.