Óþekktarormar

Annars er ég hrædd um að ég þurfi að takast á við það verkefni að brjóta niður sjálfstraust sonar míns hins karlmennskari þegar hann kemur heim úr flugeldasölunni. Sem betur fer er hann að vinna þar í dag svo ég get slakað á geðbólgunni fram eftir degi.

Allajafna tel ég gott mál að fólk sé haldið gnótt sjálfsálits en þó með þeirri undantekningu að allar ranghugmyndir ungra manna um færni sína í sprengjugerð, beri að berja niður með öllum ráðum. Í því tilviki held ég að sé skárra að þeir vanmeti sig en ofmeti.

Verst að þessir drengir mínir, sem almennt hafa verið mér hlýðnir, gerast óþekkari með hverju árinu. Byltingin hefur reyndar verið svo tillitssamur að beina óhlýðni sinni að Alcan og löggunni en verið þokkalega dæll sonur. Sonur minn Þvermóður virðist aftur á móti fá kikk út úr því að ögra mér og þegar við bætist ofsakætin sem grípur hann við eldblossa og háa hvelli er ekki við góðu að búast. Miðað við magnið sem hann bar heim af skoteldum í gærkvöld og blikið í augum hans þegr hann strauk þeim ástúðlega, er ég hrædd um að ég þurfi að setja í grýlugírinn til að forða okkur háska frá. Ég vona bara að Snorri sé orðinn hræddari en í fyrra. Þá var það minn sem sýndi ábyrgð sem nú virðist rokin út í veður og vind.

Best er að deila með því að afrita slóðina