Ljúflingur: Eigum við að láta græða lófann á mér undir bringspjalirnar á þér?
Eva: Þú þjáist ekki af skuldbindingafælni.
Ljúflingur: Mér finnst stórmerkilegt hvað þér finnst gott að láta þrýsta undir þindina í þér.
Eva: Öllum finnst þetta gott. Það af því að öryggistilfinningin býr í þindinni.
Ljúflingur: Þér finnst þetta betra en flestum öðrum og samt ertu ekkert öryggislaus.
Eva: Ætli þindin sé svona óuppgötvaður nautnablettur?
Ljúflingur: Nei, ég held að undirvitundin þín sé að reyna að herma eftir tilfinningunni sem þú fannst þegar þú varst ólétt og börnin þrýstu þindinni upp.

Eva: Mig langar ekkert að vera ólétt.
Ljúflingur: Nei, en þú áttir maka sem var hvorki rúmliggjandi af þunglyndi og kvíða né í samfelldu dramakasti yfir fyrri kerlingum og svo var lítil manneskja á leiðinni.

Eva: Þig langar í barn.
Ljúflingur: Ég yrði góður pabbi.
Eva: Já, þú verður góður pabbi.
Ljúflingur: Ég yrði góður pabbi.
Eva: Viðtengingarhátturinn er fastur undir þindinni þinni.
Ljúflingur: Nú skulum við tala um Kárahnjúkavirkjun.