Pabbahelgi.
Spúnkhildur flutt.
Þarf maður að segja meira?
Ég fór í bíó.
Ein.

Hringdi í allar einhleypar vinkonur mí­nar og reyndi að fá þær með mér í­ bíó og kannski spjall yfir kaffibolla á eftir en þær sem eru ekki bundnar yfir börnum voru allar búnar að lofa sér annað. Ég hringdi mas líka í­ tvo stráka sem eru ekki nógu vitlausir til að taka bíóferð sem uppástungu um hjásofelsi, hjónaband eða hvort tveggja. Þeir voru báðir uppteknir líka. Ætli það sé einhver allsherjarregla að einhleypt fólk lofi sér í helgarvinnu eða plani helgina með fyrirvara eða var ég bara óheppin í kvöld?

Ásdí­s bauð mér að koma með sér og einhverjum konum sem ég þekki ekki á pöbbarölt en ég legg það hvorki á lungun í mér né geðheilsu mína að stí­ga fæti inn á slí­ka staði eftir miðnætti. Auk þess gerði ég ekki ráð fyrir áfengiskaupum og leigubí­l heim í fjárhagsáætlun mánaðarins og glætan spætan að ég sé til í að sleppa einhverju öðru bara til að koma heim angandi af tóbaksreyk. Ég hlýt að vera eitthvað furðuleg. Allir aðrir virðast sjá eitthvað miklu skemmtilegra við að drekka bjór í reykmettuðu lofti og ærandi hávaða en í stofunni heima hjá sér.

Helví­tis fótbolti í­ sjónvarpinu og ég þekki ekki einu sinni neinn sem ég sakna nógu mikið til að velta mér upp úr því­. Ég held ég leggist þá bara í ­ sjálfsvorkunn yfir því­ hversu dapurlegt það er að hafa enga almennilega ástæðu til að leggjast í sjálfsvorkunn.