Já ég fékk þetta bréf í morgun en þar fyrir utan er fólk stöðugt að hafa samband og spyrja hvort væri ekki ráð að grípa til beinna aðgerða gegn þessum og hinum. Einn hringdi í mig í fyrradag og spurði hvort ég gæti ekki ‘látið vörubílstjóra’ blokkera ákveðna götu, til að hindra að tiltekinn einstaklingur færi til vinnu og gerði þar með meiri óskunda. Ég veit ekki hvernig honum datt í hug að ég hefði eitthvert vald til að ‘láta vörubílstjóra’ gera eitt eða neitt og ekki hafði honum dottið í hug að hafa samband við trukkana sjálfur og biðja þá um samstarf.

Þessar hugmyndir eru allar góðar og gildar og ég myndi styðja flestar þeirra sem ég hef fengið inn a borð til mín. Málið er að við sem höfum staðið í beinum aðgerðum erum ekki ‘atvinnumótmælendur’ heldur erum við í vinnu eða skóla (og nokkrir sem hafa misst vinnuna í atvinnuleit), auk þess sem við eigum fjölskyldur, vini, einkalíf og áhugamál sem þarf líka að sinna. Þar fyrir utan eru mörg okkar höll undir anarkisma en meginhugmyndin í þeirri stjórnmálastefnu er  einstaklingsframtak og virk þátttaka. Það stríðir gegn þeirri hugmynd að lítill hópur taki að sér að halda uppi öllum mótmælaaðgerðum. Við viljum sjá að fleiri taki sig til og geri eitthvað, hvort sem það er að safna undirskriftum, búa til listaverk eða hindra yfirvöld í að ákveða fleiri heimskupör.