Árni Páll Árnason hefur nú legið undir feldi í fimm vikur og reynt að botna í því hversvegna í ósköpunum Samfylkingin beið afhroð í kosningunum. Niðurstöðurnar eru eftirfarandi:
- Kjósendum finnst ekki gaman að vera að kikna undan skuldaklafanum og fatta bara ekki hvað Samfó hefur náð miklum árangri í efnahagsmálum.
- Samfó gleymdi að tala við fólkið og áttaði sig því ekki á því að kjósendur fíla ekki fjárhagsvandamál.
- Kjósendur héldu að Samfó hefði brugðist í Icesave málinu og fatta ekki að þótt leiðir Samfó séu órannsakanlegar er samt stórkostlegur tilgangur með öllu hennar klúðri.
- Kjósendur fengu einhvernveginn þá flugu í höfuðið að Samfylkingin hefði verið í varðstöðu fyrir fjármálastofnanir og kusu því frekar flokka sem myndu aldrei gera svoleiðis.
- Þar sem kjósendur töldu Samfó ganga erinda fjármálastofnana drógu þeir þá ályktun að Samfylkingin væri orðin of vinstri sinnuð.
- Kjósendur félagshyggjustjórnarinnar eru í raun hægri sinnaðir en fatta ekki að Samfó er samt alveg til í að vera hægri flokkur bara ef það getur komið henni til valda.
Ekki virðist hafa hvarflað að Árna Páli að meðferð Samfylkingarinnar á stjórnarskrármálinu hafi haft áhrif á fylgi flokksins; að minnsta kosti hef ég ekki séð neinar fréttir af því að hann hafi nefnt stjórnarskrána einu orði.