KVEÐJA FRÁ PONTUSI OG STÍNU
Kæru félagar,
Þegar texti af þessu tagi er skrifaður rifjast upp ótal minningar sem annars hefðu ef til vill legið áfram í dvala. Við kynntumst Hauki fyrst þegar hann var með sítt hár með allskonar dóti í, berfættur og með flautuna á lofti. Það var í íbúð á Grettisgötu fyrir 10 árum síðan þar sem við leigðum herbergi og hann var iðulega gestur. Okkur fannst hann skemmtilegur, óheftur, uppátækjasamur og svo bjó hann yfir bráðsmitandi prakkaraskap. Við brölluðum ýmislegt með honum í gegnum tíðina. Á löngu tímabili var hann með lykla að heimili okkar í Vesturbænum og gekk um eins og hann vildi. Samgangurinn var mikill og þykir okkur vænt um þann tíma sem við áttum með honum og þeim manneskjum sem við kynntumst í gegnum hann.
Við minnumst Hauks ekki einungis sem samherja í hinum ýmsu málstöðum heldur sem einstakri persónu sem bjó yfir samkennd, kærleika og fórnfýsi sem var ekki síður smitandi en prakkaraskapurinn.
Ástar- og baráttukveðjur,
Pontus og Stína.
KVEÐJA FRÁ JÓNI BJARKA OG HLÍN
Kæra Eva, Fatema, fjölskylda Hauks og vinir,
Hugur okkar leitar heim nú þegar Hauks er minnst fyrir allt það mikla sem hann hefur staðið fyrir í gegnum tíðina. Því miður getum við ekki verið með ykkur í dag, en við sendum ykkur okkar hjartans strauma og styrk yfir hafið. Haukur tendraði bál í hjarta okkar, ljós sem aldrei slokknar.
Ykkar,
Jón Bjarki Magnússon og Hlín Ólafsdóttir
GREETINGS FROM SEAN MCGLYNN
Hello all of you in Reykjavik,
It’s been an emotional weekend for me here in Northern England, knowing that you are gathering in honour of Haukur.
I’m remembering the wooden house we lived in for a while in 2011, over near the airport. We had wonderful visitors, from all over the world! Good music too. And two frogs in a goldfish bowl turned up, that he was looking after for a friend. „Maybe the only frogs in Iceland“, we reckoned. Precious days.
I know Haukur gave his life doing what he believed in with all of his body and soul. And for that he is a kind of god. Right? Yes. That may indeed be the truth. But he was not only a warrior.
He was a visionary, a poet, a trickster. A maker of music and mischief. A learner, a teacher, a leader. He loved life, he loved people, and he knew that we could do better. And for these qualities I remember him. Somedays with a heavy heart, but always.
Shine on Spark!
