Við erum öll jafn æðisleg er það ekki?

allirfallegir-688x451

Áður fyrr var talið að fegurð væri ekki öllum gefin. Að fagurt fólk skæri sig úr fjöldanum og að útlit þess vekti sérstaka og nokkuð almenna aðdáun. Í dag vitum við betur. Í dag vitum við að í rauninni er allt fólk fagurt. Að hrukkur, lærapokar, húðslit og bólur búa yfir sérstakri fegurð. Að „forty is the new thirty “ (þessi frasi felur sko í sér róttæk mótmæli gegn æskudýrkun.) Að  í raun er enginn fegurri en annar og allra síst tískumódel, fegurðardrottningar og kvikmyndastjörnur. Að halda því fram að slíkt fólk sé sérstaklega fallegt ber vott um yfirborðsmennsku og kapítalískt fegurðarskyn.

hjord

Það sama á við um svokallaða greind. Áður var talið að greindarvísitala segði eitthvað um getu fólks til þess að leysa verkefni, einkum þau sem krefjast rökhugsunar. En í dag vitum við að í rauninni eru allir mjög klárir. Sá sem getur ekki lagt saman tölur undir tíu getur samt sem áður haft mjög háa íþróttagreind eða einhvern annan hæfileika og þar með er hann mjög gáfaður.

Í dag vitum við líka að margir eiginleikar sem áður voru flokkaðir sem  vandamál (af því að þeir gerðu lífið erfiðara) eru í raun hæfileikar. Þannig er rangt að tala um lesblindu sem lestrarörðugleika því hún er í rauninni bara annarskonar lestrarhæfni eða jafnvel náðargáfa.

Þess má vænta að sú skoðun að allir eigi rétt á því að vera álitnir fallegir, gáfaðir og hæfileikaríkir, dragi verulega úr útlits- og gáfnadýrkun. Þessa nýju sýn á manninn má svo heimfæra á nánast hvað sem er. Öll getum við til dæmis sungið og því er sjúkt og rangt að tala um að sumir tónlistarmenn hafi sérstaka hæfileika eða skari fram úr. Við getum líka öll hlaupið (þeir sem bundnir hjólastól geta hlaupið í huganum) og þessvegna ættum við ekki að setja fólk á stall og gefa því verðlaunagripi fyrir að hlaupa hratt og lengi. Eða er það ekki rökrétt ályktun?

Öll erum við fædd jöfn að fegurð, gáfum og hæfileikum. Það sannast best á þessari sauðahjörð. Þrátt fyrir mismunandi útlit eru allir meðlimir hjarðarinnar fagrir, ekki síður en tággrannar yngismeyjar með stinn brjóst og postulínshúð, og þrátt fyrir að hver þeirra jarmi á sinn sérstaka hátt er hver kind gædd einstökum gáfum. Gott ef ekki náðargáfu, því ekki geta þær lesið, svo mikið er víst.