Ég get að minnsta kosti meitt sjálfa mig

selfharm

Undanfarið hef ég beint sjónum mínum að unglingum sem skaða sjálfa sig, ýmist með hættulegum megrunaraðferðum eða með því að veita sjálfum sér áverka. Viðmælandi minn er 15 ára stúlka. Hún byrjaði að skera sig þegar hún var 13 ára og er með ör eftir skurði víða um líkamann. Halda áfram að lesa

Sjálfsköðun

self_harm_quotes_tn-395876-688x451

Síðasta miðvikudag sagði ég frá netsamfélögum sem líta á átröskun sem lífsstíl. Á sama hátt eru til netsamfélög ungmenna sem álíta það eðlilega aðferð til að takast á við tilfinningar, að skera sig, brenna, hárreyta sjálfan sig eða skaða á annan hátt. Sjálfssköðun virðist mun útbreiddari meðal stúlkna en pilta. Sumir telja þó að piltar feli áverka betur og skaði sig frekar með höggum en eggvopnum sem geri þeim auðveldara að skálda upp skýringar. Halda áfram að lesa

Venjulegt?

Mér finnst dálítið óhugnanlegt til þess að hugsa að það séu „venjuleg viðbrögð“ hjá sérsveitinni að miða byssum á höfuð óvopnaðra unglinga sem af tilviljun eru staddir nálægt hugsanlegum vettvagi glæps. Hversu góðum rökum þarf grunur að vera studdur? Er nóg að vera á ferð í götu þar sem eitthvað hefur gengið á? Í hverfinu? Er nóg að líta grunsamlega út?

Ég velti því fyrir mér hvort sérsveitin hefði brugðist jafn „venjulega“ við ef ungar stúlkur hefðu komið gangandi eða akandi frá húsinu. Móðir með börn? Hjón á áttræðisaldri? Þrír þekktir embættismenn? Þrír þekktir fjölmiðlamenn?

Getur verið að það sé út af fyrir sig grunsamlegt að vera „gaur“?