Ég held að það hafi verið í janúar sem einhver ahugasemd á fb varð til þess að ég fór að ræða staðalmynd feministans við vin minn. Þetta var ekkert á grófleikaskala Gillzeneggers en einhver sem fannst tiltekin kona sem kennir sig við feminisma ekki nógu skapgóð, sagði eitthvað í þá veruna að þessar mussukerlingar fengju greinilega ekki nóg heima.
Greinasafn fyrir merki: Karlremba
Krúsípúsí
Silkirein, skvísa og skinka
Áður fyrr var unga konan blómarós, auðnarhlín, silkirein, yngismær. Nema hún væri gála eða skass auðvitað en prúða stúlkan sem var föður sínum hlýðin og þægilegt kvon’fang’ væntanlegs maka síns, var þó ávörpuð fremur ástúðlega, allavega í skáldskap. Halda áfram að lesa
Feminismi er tilfinningin sem grípur þig:
Heiðurinn og gleðin
Ég hef engan áhuga á íþróttum en mig svíður í réttlætiskenndina þegar fólki er mismunað vegna kynferðis síns. Sjaldan hefur reynt jafn mikið á blöskurspan mitt og þegar ég heyrði stjórnarmann KSÍ lýsa því yfir í Kastljósinu að stelpurnar ættu nú bara að gera sig ánægðar með heiðurinn af því að fá að spila fyrir landsliðið. Af hverju í ósköpunum eru strákarnir þá ekki á sömu kjörum og fá greitt í heiðri og leikgleði?
Ég sá ekki þessa færslu fyrr en í dag. Finnst hún þess virði að lesa hana.
Karlremba er lúmskt fyrirbæri. Hún kemur ekki endilega fram í fyrirlitningu á konum eða illri framkomu við þær, heldur oftar í því að karlar tala niður til okkar án þess að gera sér grein fyrir því og í fullkomlega góðri trú. Halda áfram að lesa →