Að drengjunum mínum frátöldum er engin manneskja í veröldinni sem ég elska meira en systir mín dýravinurinn. Hún er að vísu galin en hefur þó getað lifað með því hingað til og hún er svo mikið yndi að ég þekki enga manneskju sem er jafn erfitt að vera reiður við. En nú held ég að hún hljóti endanlega að vera að missa glóruna. Hugmynd hennar um að kenna köttunum og kjúklingunum að leika sér fallega saman er ekki hugsuð sem djók, henni er alvara! Halda áfram að lesa →

Halló stóra systir!!

Það er ótrúlegt hvað allir eru önnum kafnir í vinnu þegar ég er í fríi og í stuði til að spjalla. Ég er búin að læra og læra og er að fíla þetta í tætlur. Núna er minn æðsti draumur að verða svo rík að ég geti leyft mér að vera eingöngu í skóla. Það er þvílíkur munur að vera bara í vaktarvinnu á Kumbaravogi. Halda áfram að lesa →

Systir mín æðruleysinginn er veruleikafirrt. Ég heimsótti hana í dag og þarna sat hún í sínu græna og appelsínugula eldhúsi, syngjandi kát, rétt eins og ekkert í veröldinni væri skemmtilegra en að vinna erfiða vaktavinnu 70 stundir á viku fyrir skít og kanel og koma svo heim til að hugsa um 5 óþekktargrísi og dýragarð, auk þess að skúra, skrúbba, bóna og jafnvel mála hús sem er svo illa farið að það hangir nánast saman af gömlum vana. Halda áfram að lesa →