Feminisminn lítur á konur sem fórnarlömb sem feministar þurfi að hafa vit fyrir, stjórna og bjarga.

Þetta birtist skýrast í umræðunni um kynlífsiðnaðinn og staðgöngumæðrun. Lög eru sett til þess að vernda konur frá sínum eigin ákvörðunum. Ekki má þó refsa gleðikonum og staðgöngumæðrum heldur á að refsa viðskiptavinum þeirra.

Svona lítum við einmitt á málin þegar tíu ára barn tælir þriggja ára til þess að brjóta gegn augljósum vilja foreldranna. Ef stóra barnið manar það litla til þess að klifra upp á þak eða stela sleikjó þá teljum við stóra barnið ábyrgt. Flest okkar líta á konur sem fullorðið fólk en í umræðunni um kynlífsiðnað og staðgöngumæðrun afhjúpast það feminiska viðhorf að konur séu óvitar, handbendi vondra karla og ríkra kvenna sem hafi samskonar vald yfir þeim og stálpað barn eða fullorðinn hefur yfir smábarni.

Annar flötur á fórnarlambshyggjunni er sú skoðun að konur séu svo mikilir vesalingar að þær geti ekki staðið karlmönnum jafnfætis á eigin spýtur og þurfi því að njóta forréttinda. Ég kem nánar að því síðar.